Mijn dagen zijn lang, vermoeiend, zwaar en heftig. Ik focus me volledig op mijn nieuwe stage en de theorie van school. Ik maak aantekeningen, planningen, reflecties, agendapunten... Ik doe alles om zo optimaal mogelijk te kunnen presteren dit derde schooljaar. Ik maak me zo druk mogelijk om maar niet te denken aan al mijn problemen en nare gedachten...
Inmiddels is mijn stageperiode begonnen. Ik loop nu 4 dagen in de week stage en 1 dag school. Het zijn wisselende diensten, omdat ik stage loop in een beschermde woonvorm. Ik moet 28 uur per week stage lopen, dus ik moet er voor zorgen dat ik niet teveel uren opbouw met die 4 dagen per week. Maar dat komt wel goed.
Mijn therapie staat nu stil. Ik heb over anderhalve week weer een gesprek met de psychologe van GGZ. Dan is ons laatste gesprek, waarin we terug gaan blikken op hoe het nu met mij gaat, hoe ik het er alleen vanaf breng, hoe het op stage gaat, of ik nog hulp nodig heb en het gebruikelijke bij een laatste gesprek.
Mijn concentratie is beter nu ik stage loop. Ik schrijf veel aantekeningen tussendoor, zodat ik niets vergeet voor mijn reflecties en verslagen. Mijn motivatie is ook verbeterd. Op stage ben ik in een andere omgeving. Ik doe daar zoveel mogelijk huiswerk, zodat ik thuis zo min mogelijk hoef te doen.
Want thuis is nog steeds een moeilijke omgeving voor me. Allemaal stressfactoren, triggers, negatieve sfeer en veel kans om in een neerwaartse spiraal te komen.
Het gaat over het algemeen goed met me. Ik heb geen last meer van flashbacks, negatieve gedachten, angsten, nachtmerries, concentratieproblemen, of paniekaanvallen. Ik ben continu bezig met stage en/of school.
"Maar is dat nou wel goed?"
Ik ben bang dat het een afweermechanisme is om mijn trauma te kunnen blokkeren om te kunnen functioneren nu het moet. Ik moet namelijk het derde jaar afmaken. Ik moet mijn stage halen. Ik moet mijn best doen. En wel nu!
Maar twee jaar geleden gebeurde hetzelfde. Toen heb ik me na de heftige thuissituatie zo op mijn studie gestort, dat ik een paar maanden later volledig instortte en burn-out klachten kreeg. Toen kwamen ook mijn trauma klachten opzetten.
Gaat dit over een paar maanden weer gebeuren? En kom ik dan in een nog dieper dal te zitten? Ik hoop het niet. Ik wil weer kunnen leven, functioneren, blij zijn.
Liefs,
Agnes
=========================================================================
In deze terugkerende wekelijkse blog deel ik mijn ervaringen met de therapie die ik volg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten