Ik bevind me in een
groep vrienden. Ik ben niet alleen. Er wordt veel gelachen, grapjes gemaakt en
gedronken. En toch voel ik me alleen. Alsof ik helemaal niet bij mijn vrienden
ben, maar eenzaam ben. Ik zit daar maar op mijn stoel en durf geen gesprek aan
te gaan. Maar toch voel ik me ellendig. Hoe komt dat toch?
Eenzaamheid is een begrip wat steeds vaker voorkomt in
Nederland. We zijn van een dicht op elkaars lip zittende, naar een individualistische
samenleving gegaan. We zijn druk bezig met multimedia, zoals Whatsapp,
Facebook, Tumblr en Twitter. Daarnaast vinden we onze partners via datingsites.
We moeten van alles, waar geen tijd voor is. En als we dan eenmaal bij elkaar
zitten, zijn vaak ook de mobieltjes nog steeds in onze hand. Er is geen echt
contact meer.
Maar dat veroorzaakt nog niet die eenzaamheid vanbinnen. Dat
komt door een gevoel van leegte, gemis, verdriet. Dit heet dan emotionele
eenzaamheid. Dit kan komen door heftige gebeurtenissen die je hebt meegemaakt,
of een verhuizing, verandering van werk of werkloosheid. Door deze
gebeurtenissen verandert de relatie met anderen. Een gevoel van onbegrip, afscheiding
of te weinig steun kan ontstaan. Je vraagt om aandacht, om gezien te worden,
maar ziet de ander niet. Je eigen verwachtingen en de verwachtingen van de
ander kunnen het gevoel van leegte en eenzaamheid geven. Dan voel je je
afgewezen. Bijvoorbeeld als je graag wil dat de ander met jou een praatje
maakt, omdat je je alleen voelt. Maar dat de ander verwacht dat jij uit jezelf
een verhaal begint. Dat is lastig en dat vergroot het onbegrip en het gevoel
van afwijzing.
Maar hoe kun je je minder eenzaam voelen? Hier is geen
simpel antwoord op te geven, aangezien er nog steeds een taboe op ligt. Je
vertelt niet zomaar aan je collega dat je je eenzaam voelt, ondanks je vele (of
weinige) vrienden.
Maar je kunt je minder eenzaam voelen door de eerste stap te
zetten in het contact. Begin te vragen naar de ander en te vertellen over
jezelf, wat je hebt meegemaakt of waar je aan denkt. Het is moeilijk om die
eerste stap te zetten, want je wil zo graag dat anderen zien dat je eenzaam
bent, dat de ander naar jou toekomt en jou gezelschap biedt en aandacht geeft.
Maar toch zul je zelf ook werken in het leggen van contact. Vriendschap is
namelijk een wisselwerking tussen twee of meerdere personen en zullen beide
individuen het initiatief moeten tonen om contact te leggen.
Ik vind het zelf moeilijk om contact te leggen, wanneer ik
niet lekker in mijn vel zit en inderdaad verwacht dat anderen mij aandacht
geven en naar mij toekomen. Ik merk dan dat ik me heel alleen voel en het
gevoel heb dat ik er helemaal alleen voor sta. Maar wanneer ik dan een vriendin
opbel, dan voelt het weer goed. Dan kan ik mijn problemen, gedachten en verhaal
kwijt bij haar en voel ik mij minder eenzaam. Ik heb ervaren dat die eerste
stap zetten wel degelijk helpt. Maar het vergt moeite en wilskracht.
Hoe ga jij om met
eenzaamheid?
Liefs,
Agnes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten